Strefa wiedzy
CHITOZAN – cząsteczka o dużych możliwościach
Chitozn to naturalny, nietoksyczny , biodegradowalny i biofunkcjonalny polimer , bezpieczny dla organizmu człowieka i środowiska. Otrzymywany z pancerzy skorupiaków morskich w drodze deacetylacji chityny, która zaraz po celulozie jest najliczniej występującym w przyrodzie materiałem organicznym. Wykazuje działanie antybakteryjne, antygrzybiczne i przeciwutleniające .
Działanie chitozanu na organizm
– obniża poziom cholesterolu
podnosi odporność organizmu poprzez zwiększenie aktywności limfocytów T
– obniża ciśnienie tętnicze
– korzystnie wpływa na perystaltykę jelit
– likwiduje nadkwasotę i wzdęcia
– reguluje pracę trzustki i wątroby
– oczyszcza organizm z toksyn, metali ciężkich i innych szkodliwych substancji
– obniża ciśnienie tętnicze
– korzystnie wpływa na perystaltykę jelit
– likwiduje nadkwasotę i wzdęcia
– reguluje pracę trzustki i wątroby
– oczyszcza organizm z toksyn, metali ciężkich i innych szkodliwych substancji
Chitozan w kosmetyce
– stymuluje produkcję kolagenu
przyspiesza gojenie ran i oparzeń słonecznych
– zapobiega powstawaniu blizn
– łagodzi zmiany po ukąszeniu owadów
– hamuje procesy starzenia skóry
– zapobiega utracie wilgoci przez skórę
– Chroni przed wolnymi rodnikami i drobnoustrojami
– zapobiega powstawaniu blizn
– łagodzi zmiany po ukąszeniu owadów
– hamuje procesy starzenia skóry
– zapobiega utracie wilgoci przez skórę
– Chroni przed wolnymi rodnikami i drobnoustrojami
Chitozan w rolnictwie
– korzystnie wpływa na jakość i wysokość plonu
– pobudza naturalną odporność roślin w walce z patogenami
– pobudza rozwój systemu korzeniowego
– stosowany w formie oprysku wytwarza na roślinie rodzaj filmu zapobiegając nadmiernemu parowaniu wody, jak również stanowi barierę przed szkodnikam
– chroni rośliny przed stresem.
– pobudza rozwój systemu korzeniowego
– stosowany w formie oprysku wytwarza na roślinie rodzaj filmu zapobiegając nadmiernemu parowaniu wody, jak również stanowi barierę przed szkodnikam
– chroni rośliny przed stresem.
CHITOZAN
Chitozan jest polimerem powszechnie występującym w przyrodzie. Otrzymuje się go z chityny, która stanowi materiał konstrukcyjny skorupiaków (krewetki, kraby, raki, kryl), owadów , grzybów i bakterii. Jest polisacharydem o strukturze molekularnej bardzo podobnej do celulozy. Jako związek pochodzenia naturalnego, nietoksyczny i biodegradowalny, jest całkowicie bezpieczny dla środowiska.
Pod względem budowy chemicznej jest polisacharydem złożonym z wielu cząstek aminocukru, połączonych ze sobą wiązaniem β 1-4. Tym aminocukrem jest chitozamina (D-glukozamina) będąca pochodną D-glukozy, w której grupa OH w pozycji drugiej została podstawiona grupą aminową (NH2). Dla porównania celuloza jest polisacharydem złożonym z cząstek D-glukozy również połączonych wiązaniem β1-4.
Terminem chitozan określa się związki, jakie powstają w procesie deacetylacji chityny w wyniku działania stężonych alkaliów w podwyższonej temperaturze co prowadzi do stopniowej eliminacji grup octanowych i powstania wolnych grup aminowych w pierścieniach glikozydowych biopolimeru.
Przyjmuje się, że w naturalnej postaci chityna występuje w formie częściowo acetylowanej tj. poprzez grupy OH lub NH2 przyłączona zostaje grupa acetylowi CH3-C=o ( furda 1983). Interesujące jest, że mimo bliskiego pokrewieństwa z celulozą, nie występuje w roślinach wyższych, wykazuje natomiast w stosunku do nich bardzo dużą aktywność biologiczną min. zwiększając odporność roślin na niekorzystne warunki środowiska, na infekcję grzybami i bakteriami.
Pod względem budowy chemicznej jest polisacharydem złożonym z wielu cząstek aminocukru, połączonych ze sobą wiązaniem β 1-4. Tym aminocukrem jest chitozamina (D-glukozamina) będąca pochodną D-glukozy, w której grupa OH w pozycji drugiej została podstawiona grupą aminową (NH2). Dla porównania celuloza jest polisacharydem złożonym z cząstek D-glukozy również połączonych wiązaniem β1-4.
Terminem chitozan określa się związki, jakie powstają w procesie deacetylacji chityny w wyniku działania stężonych alkaliów w podwyższonej temperaturze co prowadzi do stopniowej eliminacji grup octanowych i powstania wolnych grup aminowych w pierścieniach glikozydowych biopolimeru.
Przyjmuje się, że w naturalnej postaci chityna występuje w formie częściowo acetylowanej tj. poprzez grupy OH lub NH2 przyłączona zostaje grupa acetylowi CH3-C=o ( furda 1983). Interesujące jest, że mimo bliskiego pokrewieństwa z celulozą, nie występuje w roślinach wyższych, wykazuje natomiast w stosunku do nich bardzo dużą aktywność biologiczną min. zwiększając odporność roślin na niekorzystne warunki środowiska, na infekcję grzybami i bakteriami.
Chitozan
Kwasy Humusowe
Kwasy Humusowe
Kwasy humusowe powstają w skutek rozkładu resztek organicznych. Dzięki swoim właściwościom działają jak „klej” koloidów glebowych, wiążą nierozpuszczalne jony i uwalniają je w miarę zapotrzebowania roślin.
Kwasy humusowe modyfikują strukturę gleby, zapobiegając utracie wody i erozji w glebach piaszczystych a wpływając korzystnie na przewietrzanie gleb zwięzłych.
Korzystnie wpływają na kiełkowanie nasion, ich żywotność. Poza wpływem na kiełkowanie i wzrost roślin, daje się również zauważyć wpływ kwasów humusowych na namnażanie pożytecznych mikroorganizmów glebowych, jak również stymulowanie systemu odpornościowego roślin.
Mają zdolność wiązania nierozpuszczalnych jonów metali, tlenków oraz wodorotlenków i powolnego ich uwalniania w miarę zapotrzebowania roślin. Ze względu na ich właściwości możemy mówić o trzech typach działania : fizycznym, chemicznym i biologicznym.
Kwasy humusowe modyfikują strukturę gleby, zapobiegając utracie wody i erozji w glebach piaszczystych a wpływając korzystnie na przewietrzanie gleb zwięzłych.
Korzystnie wpływają na kiełkowanie nasion, ich żywotność. Poza wpływem na kiełkowanie i wzrost roślin, daje się również zauważyć wpływ kwasów humusowych na namnażanie pożytecznych mikroorganizmów glebowych, jak również stymulowanie systemu odpornościowego roślin.
Mają zdolność wiązania nierozpuszczalnych jonów metali, tlenków oraz wodorotlenków i powolnego ich uwalniania w miarę zapotrzebowania roślin. Ze względu na ich właściwości możemy mówić o trzech typach działania : fizycznym, chemicznym i biologicznym.
Fizyczne działanie kwasów humusowych
– modyfikują strukturę gleby,
– zwiększają pojemność wodną gleby a przez to zmniejszają zagrożenie suszą,
– zapobiegają pękaniu gleby, powierzchniowemu odpływowi wody i erozji gleby poprzez zwiększanie zdolności koloidów do wiązania wody,
– poprawiają strukturę, zapobiegają utracie wody i składników pokarmowych w lekkich glebach piaszczystych,
– rozluźniają gleby zwięzłe i poprawiają ich przewietrzanie, ciemniejszy kolor gleby
– zwiększa absorbcję energii słonecznej.
– zwiększają pojemność wodną gleby a przez to zmniejszają zagrożenie suszą,
– zapobiegają pękaniu gleby, powierzchniowemu odpływowi wody i erozji gleby poprzez zwiększanie zdolności koloidów do wiązania wody,
– poprawiają strukturę, zapobiegają utracie wody i składników pokarmowych w lekkich glebach piaszczystych,
– rozluźniają gleby zwięzłe i poprawiają ich przewietrzanie, ciemniejszy kolor gleby
– zwiększa absorbcję energii słonecznej.
Chemiczne działanie kwasów humusowych
– neutralizują pH gleby,
– wzbogacają glebę w substancje mineralne i organiczne,
– poprawiają dostępność składników pokarmowych i wody dla roślin,
– zatrzymują rozpuszczalne w wodzie nawozy mineralne w strefie korzeniowej i zmniejszają ich wypłukiwanie,
– działają jako naturalny czynnik chelatujący jonów metali w środowisku zasadowym i ułatwiają ich pobieranie przez system korzeniowy,
– posiadają bardzo wysoką pojemność wymiany koloidowej, zwiększają konwersję składników pokarmowych (NPK i mikroelementów) do form dostępnych dla roślin,
– zwiększają pobieranie azotu przez rośliny,
– pomagają eliminować chlorozy spowodowane brakiem żelaza,
– zmniejszają dostępność substancji toksycznych z gleby.
– wzbogacają glebę w substancje mineralne i organiczne,
– poprawiają dostępność składników pokarmowych i wody dla roślin,
– zatrzymują rozpuszczalne w wodzie nawozy mineralne w strefie korzeniowej i zmniejszają ich wypłukiwanie,
– działają jako naturalny czynnik chelatujący jonów metali w środowisku zasadowym i ułatwiają ich pobieranie przez system korzeniowy,
– posiadają bardzo wysoką pojemność wymiany koloidowej, zwiększają konwersję składników pokarmowych (NPK i mikroelementów) do form dostępnych dla roślin,
– zwiększają pobieranie azotu przez rośliny,
– pomagają eliminować chlorozy spowodowane brakiem żelaza,
– zmniejszają dostępność substancji toksycznych z gleby.
Biologiczne działanie kwasów humusowych
– stymulują wzrost roślin poprzez przyspieszanie podziałów komórek,
– działają jako organiczne katalizatory wielu procesów biologicznych,
– stymulują enzymy roślin i zwiększają ich produkcję,
– zwiększają naturalną odporność roślin na choroby i szkodniki,
– stymulują wzrost korzeni, szczególnie pionowych, przez co zwiększają pobieranie składników pokarmowych,
– zwiększają oddychanie korzeniowe,
– wspomagają fotosyntezę,
– zwiększają zdolność kiełkowania nasion i ich żywotność,
– stymulują wzrost i namnażanie pożytecznych mikroorganizmów glebowych.
– działają jako organiczne katalizatory wielu procesów biologicznych,
– stymulują enzymy roślin i zwiększają ich produkcję,
– zwiększają naturalną odporność roślin na choroby i szkodniki,
– stymulują wzrost korzeni, szczególnie pionowych, przez co zwiększają pobieranie składników pokarmowych,
– zwiększają oddychanie korzeniowe,
– wspomagają fotosyntezę,
– zwiększają zdolność kiełkowania nasion i ich żywotność,
– stymulują wzrost i namnażanie pożytecznych mikroorganizmów glebowych.